Lex Jasper (1949) is een Nederlandse jazzpianist/componist/arrangeur en dirigent, zijn grote voorbeelden zijn Eroll Garner, Oscar Peterson en Bill Evans, met uitzondering van laatstgenoemde dus geen echte vertegenwoordigers van de moderne jazz. Dat is ook wel af te lezen uit zijn carrière, hij was de vaste pianist van het VARA Dansorkest en hoewel hij bij TROS Sesjun vaak de begeleider was van Amerikaanse jazzmusici werd hij in de jaren ’70 de vaste begeleider van Paul van Vliet. Hij was een geliefde begeleider van jazz zangeressen als Cleo Laine, Greetje Kauffeld, Marjorie Barnes en na het overlijden van Pim Jacobs van Rita Reys.

In 2001 werd hij als gevolg van twee auto ongelukken uitgeschakeld voor een periode van 15 jaar, door een whiplash was hij niet in staat om lange concerten te spelen. In 2016 volgde zijn comeback met de terecht getitelde cd “Happy Days” met Edwin Corzillus op contrabas en Frits Landesbergen op drums. Ter gelegenheid van zijn 70ste verjaardag in 2019 werd hij geridderd in de Orde van Oranje-Nassauen en in hetzelfde jaar verscheen het album “Notes from the Netherlands” met zijn nieuwe trio met Frans van Geest op contrabas en Vincent Koning op gitaar, dezelfde bezetting als op het nieuwe “Lexposure”.

Op het album staan 15 originele composities van Jasper, ballads, bossa nova en uiteraard veel swingende composities waarin hij zijn liefde voor Oscar Peterson niet onder stoelen of banken steekt. Dat is al te horen in het eerste nummer “Belle Epoque” dat een perfecte weergave vormt van de klassieke swingtraditie. Ook het nummer “Pedelex” is een razendsnelle groovy swinger, een walsje is te horen op “Eccentric and Reclusive”, de bossa nova komt tevoorschijn in “Happier Moments”. Het verstilde, dromerige “As the decade passed” is een ballad die het verhaal vertelt van de pijnlijke periode in zijn leven die verhinderde dat hij kon spelen, alles vol gevoel gespeeld in een stijl die aan Bill Evans doet denken.

Het gitaarspel van Vincent Koning is verrassend goed en helemaal in de lijn van grootheden als Herb Ellis en Kenny Burrell en ook Frans van Geest fungeert als een rots in de branding. Lex kon bij deze opnamen beschikken over de medewerking van het Riverside String Orchestra, een 21-koppig strijk ensemble met 12 violen, 4 altviolen, 4 cello’s en 1 bas o.l.v. Viliana Bobeva, Lex schreef hiervoor alle arrangementen. In het cd boekje wordt die medewerking uitgelegd als een surplus die zorg draagt voor een luxueuze mix van harmonie en melodie. In mijn beleving is dat duidelijk niet het geval, ik vind de toevoeging van de strijkers veelal tekort doen aan het klankbeeld van de muziek. Het jazz karakter van de muziek wordt min of meer teniet gedaan door de zoete fondant laag van de strijkers, het doet denken aan de mislukte voorbeelden in die richting van Charlie Parker & Strings en in mindere mate Clifford Brown & Strings, hoewel zowel Bird als Brown zeer tevreden waren over het resultaat.

Het album is perfect opgenomen in de befaamde Riverside Studios in Keulen met een legendarische “D” Steinway vleugel waarop ook muzikanten als Lang Lang, Fred Hersch, Tigran Hamasyan e.v.a. opnamen.

Jan van Leersum.